Jan Strelau jest profesorem psychologii, twórcą regulacyjnej teorii temperamentu, ma w dorobku prawie 300 prac naukowych, w tym 21 książek. Należy do najwybitniejszych przedstawicieli światowej psychologii w zakresie różnic indywidualnych, laureat wielu polskich i międzynarodowych nagród. Członek Europejskiej Akademii Nauk, przez cztery lata pełnił funkcję wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk, był prorektorem do spraw nauki w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (obecnie Uniwersytet SWPS).

Urodził się w 1931 roku w Gdańsku, jednakże wychowywał się w Tczewie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej i gdzie przeżył okres okupacji niemieckiej. W 1947 roku ze względów lokalowych (jego mieszkanie uległo zniszczeniu w skutek działań Armii Radzieckiej w okresie walk o Tczew) - przeniósł się wraz z rodziną do Bytowa, gdzie kontynuował naukę w miejscowym gimnazjum. W 1951 roku podjął studia filozoficzne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a po dwu latach przeniósł się do Warszawy, gdzie w latach 1953-1958 studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę na macierzystym wydziale jako asystent. Stopień doktorski uzyskał w 1963 roku, zaś pięć lat później - habilitację na podstawie monografii „Temperament i typ układu nerwowego”. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1976 roku, zaś w 1979 roku powołany został na stanowisko dyrektora Instytutu Psychologii, którym kierował do 1981 roku. W 1982 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Pracuje także jako profesor zwyczajny w Uniwersytecie Śląskim i w Uniwersytecie SWPS (Uniwersytet Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej).

Jest organizatorem i kierownikiem Katedry Psychologii Różnic Indywidualnych na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Interdyscyplinarnego Centrum Genetyki Zachowania UW.

Poza czasem - Jan Strelau. Rozmawia Agnieszka Wilczek i Jakub Balicki. Sopot 2015 (wyd. Smak Słowa)