Komentarze (17)

dodaj komentarz

• +4
  

  gfd_gość

  01.08.2013, 13:51

  dgf

  Patrząc na 13 zdjęcie zastanawiałem się kto stoi przy księdzu Wysdze,okazało się że to nasz prezydent zapuśił sobie brode ;p

  Odpowiedz
  IP: 109.207.xx8.xx0 
+7

._gość
01.08.2013, 14:16
WSTYDZI SIĘ WŁASNEJ GĘBY
dlatego nosi sierść na face
Cytuj
IP: 46.113.xx7.xx0 
+3

GG_gość
01.08.2013, 16:45
http://youtu.be/0kt9vPTgCpA
Cytuj
IP: 77.253.xx4.xx0 

morfeusz_gość
01.08.2013, 21:32
A pierwszy z lewej to NEO z MATRIX-a
Cytuj
IP: 89.200.xx6.xx9 
• +12
  

  gość_gość

  01.08.2013, 14:33

  gość

  Coraz młodsi ci nasi kombatanci NFZ jednak dba o ludzi i zdrowie 69 lat po powstaniu i coraz więcej żyjących bohaterów szkoda tylko że ci którym należałyby się ordery nie żyją lub są zapomniani przed tymi chylę głowe

  Odpowiedz
  IP: 77.253.xxx.xx9 
• -8
  

  Prawdziwy Polak _gość

  01.08.2013, 14:49

  Nie ma co świętować! Pochylam się dzisiaj na 200.000 zamordowanych i poległych cywilów, tysiącami zagłodzonych dzieci i niemowląt, tysiącami kobiet i dziewcząt zgwałconych, tysiącami cierpiących głód, chorobę i rany bez pomocy. Garstka powstańców siedziała za barykadami - bezbronni cywile zagłodzeni, ranni i schorowani cierpieli niewspółmierny ból i tracili życie. Dalej uprawiajcie propagandę przygody z pistoletem czy karabinem, poświęcenia dla Ojczyzny, męstwa i chwały pokonanych - żadne męstwo, odwaga, poświęcenie powstańców nie było warte nawet dziesiątej części tego co spotkało Warszawę i Warszawiaków. Dziś w Muzeum Powstania, Mediach i Szkołach uczą Kłamstwa 44 - robią na ulicach rekonstrukcje historyczne.. zróbcie rekonstrukcje gwałtów na kobietach, śmierci tonących w śmierdzących ściekach kanałów, umierających niemowląt z braku mleka u wygłodzonej matki, szczury żrąca ludzkie szczątki, zawalone piwnice pełne ludzi.......... Wstyd i Hańba - dowództwu AK i politykom Podziemia za Powstanie 44!

  Odpowiedz
  IP: 93.154.xx7.xx0 
+8

GG_gość
01.08.2013, 16:44
Dowództwu AK ? To nie Niemcy mordowali tych bezbronnych cywilów?
Cytuj
IP: 77.253.xx4.xx0 
• -8
  

  _gość

  01.08.2013, 14:58

  PRAWDA

  To było spektakularne zbiorowe samobójstwo - szokująca książka Piotr Zychowicz, autor głośnej książki "Pakt Ribbentrop-Beck", w której przekonywał, że w 1939 r. należało dogadać się z Niemcami i razem z nimi wziąć udział w ataku na Związek Sowiecki, znów szokuje. Już sam tytuł jego najnowszej publikacji "Obłęd'44" budzi kontrowersje. Zychowicz twierdzi w niej, że Polacy wywołując Powstanie Warszawskie, zrobili największy prezent Stalinowi. Mottem swojej książki Zychowicz uczynił słowa Winstona Churchilla - "Nie ma takiego błędu,którego Polacy by nie popełnili". Przekonuje, że kierownictwo Polskiego Państwa Podziemnego nie zdało egzaminu. Autor twierdzi wręcz, że nakazując wspierać oddziałom AK wkraczającą do Polski Armię Czerwoną, polskie podziemie dopuściło się... kolaboracji z wrogiem! Uważa, że w ten sposób Komenda Główna AK wydała w ten sposób swoich żołnierzy w ręce sowieckiej bezpieki. Tysiące z nich zapłaciły za to najwyższą cenę. Publicysta historyczny zwraca uwagę, że Polska w wyniku drugiej wojny światowej poniosła największą klęskę spośród wszystkich państw, które brały udział w tym konflikcie. Niemcy i Związek Sowiecki eksterminowali nasze elity i zgładzili kilka milionów naszych obywateli. W gruzy obrócona została nasza stolica. A jednak mimo wręcz apokaliptycznej skali tej katastrofy Polacy patrzą dziś na drugą wojnę światową z bezbrzeżnym samozachwytem. Niesłusznie. "Już od szkolnej ławy wbija nam się do głów, że z klęski tej musimy być dumni. Że nasi ówcześni przywódcy polityczni i wojskowi byli nieomylnymi mężami stanu, którzy podejmowali 'jedynie słuszne' działania. Że nie popełnili ani jednego błędu, nie zrobili żadnego fałszywego kroku, a całe zło, które na nas spadło, jest winą naszych zbrodniczych sąsiadów i wiarołomnych sojuszników" - pisze Zychowicz. Stwierdza, że Polacy przez swoich historyków utrzymywani są w błogim samozadowoleniu. "Historia nasza ma bowiem służyć pokrzepieniu serc, a nie przedstawieniu prawdy. O ile od biedy można uznać, że takie podejście miało jakiś sens w czasach rozbiorów, to teraz, gdy mamy niepodległy kraj, jest ono po prostu szkodliwe" - ocenia. W latach drugiej wojny światowej - zdaniem autora "Obłędu'44" - elity polityczne naszego państwa całkowicie oderwały się od rzeczywistości i zatraciły poczucie racji stanu. "Ludzie, którzy decydowali o losie Rzeczypospolitej, nie podejmowali decyzji, opierając się na chłodnej analizie rzeczywistości, ale na swoich hurraoptymistycznych przewidywaniach i nadziejach. Nadziejach, które okazały się mirażami" - stwierdza. Jako winowajców takiego stanu rzeczy wskazuje przede wszystkim dwóch premierów - Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka. A także kierownictwo Polskiego Państwa Podziemnego z generałem Tadeuszem Borem-Komorowskim na czele. "Byli to ludzie, których rozumowanie polityczne stało na poziomie rozumowania egzaltowanej pensjonarki. Ślepo wpatrzeni w 'sojuszników' do końca wierzyli w 'papierowe gwarancje' i byli święcie przekonani, że za 'wielki wkład w zwycięstwo nad Niemcami' nie ominie Polski nagroda" - pisze bez ogródek. Obecne wynoszenie tych ludzi na pomniki jest zdaniem publicysty historycznego nieporozumieniem. "Podanie w wątpliwość 'politycznego geniuszu' tych postaci traktowane jest jako herezja i akt narodowej apostazji. 'Dobry polski patriota' historię swojego państwa traktuje całkowicie bezkrytycznie i gloryfikuje nawet największe polskie pomyłki. A na każdą ich krytykę reaguje histerią i oburzeniem. Jest to sytuacja niezdrowa, na całym świecie występująca jeszcze tylko w jednym narodzie. Jest to oczywiście naród żydowski" - ocenia. Polityka Polski podczas drugiej wojny światowej w ocenie publicysty historycznego nosiła wszelkie znamiona obłędu. Jego apogeum przypadło na 1944 r., kiedy najpierw Polacy podjęli masową kolaborację z sowieckim okupantem. Akcja "Burza" - bo o niej mowa - była jednym z najbardziej zawstydzających epizodów naszych dziejów. A jej ukoronowanie - hekatomba Powstania Warszawskiego - największym tych dziejów dramatem. "W 1944 r., w akompaniamencie chórów anielskich, patriotycznych pieśni i obleśnego rechotu Stalina, popełniliśmy zbiorowe samobójstwo. Powstanie Warszawskie, którego skutkiem była zagłada polskiej elity i najważniejszego polskiego ośrodka kulturalno-politycznego, leżało tylko i wyłącznie w interesie Związku Sowieckiego. Powstanie, z którego jesteśmy dzisiaj tak dumni, było nie tylko bezsensowną rzezią najlepszych Polaków, ale i otworzyło Józefowi Stalinowi drogę do sowietyzacji i łatwego ujarzmienia Polski. Po wyrżnięciu Armii Krajowej łapskami Hitlera nie miał już kto przeciwstawić się nowemu okupantowi" - stwierdza autor "Obłędu'44". "Jako Polak nie potrafię myśleć bez wstydu o 1944 r., gdy młodym żołnierzom Armii Krajowej kazano witać na polskiej ziemi chlebem i solą morderców z katyńskiego lasu. Nie mogę myśleć bez wstydu o tym, że 200 tysięcy moich rodaków zostało pogrzebanych pod gruzami stolicy mojego kraju, bo kilku panów wpadło na pomysł, że będą uroczyście witać w Warszawie 'sojusznika naszych sojuszników'. A w rzeczywistości - czego nie mogli lub nie chcieli zrozumieć - największego z wrogów, jakich kiedykolwiek miała Polska: Związek Sowiecki" - pisze Piotr Zychowicz. Przyznaje, że liczne fakty i tezy zawarte w jego książce dla wielu czytelników mogą być wstrząsające. "Są one bowiem sprzeczne z utartymi poglądami i propagandowymi tezami, którymi faszerują nas media, podręczniki szkolne, dyżurni telewizyjni historycy i przede wszystkim politycy. Uważam jednak, że nie ten jest prawdziwym patriotą, kto powtarza piękne frazesy, żeby utrzymać swoich rodaków i siebie w błogim samozadowoleniu. Patriotą jest ten, kto ma odwagę cywilną wskazać popełnione błędy. Bez uznania tych błędów i wyciągnięcia z nich wniosków będziemy bowiem skazani na ich powtarzanie w przyszłości" - tłumaczy swoje motywy autor. "Niemców należało przeczekać jak Czesi" Co zdaniem autora "Obłędu'44" należało robić? Mierzyć siły na zamiary. Tymczasem Polskie Państwo Podziemne w starciu ze Związkiem Sowieckim i Niemcami nie miało najmniejszych szans. "Ich czołgom, artylerii i samolotom mogliśmy przeciwstawić tylko butelki z benzyną i naszą młodzież gotową oddać życie za ojczyznę. Po kampanii 1939 r., gdy przestały istnieć nasze własne - dysponujące czołgami, artylerią i samolotami - regularne siły zbrojne, otwarta walka z tymi dwoma przeciwnikami powinna zostać wstrzymana i przeniesiona na pole propagandowe. Działania zbrojne powinny być ograniczone tylko i wyłącznie do obrony własnych obywateli tam, gdzie było to możliwe. Nie toczy się bowiem bitew, których nie można wygrać" - pisze. Dodaje, że Armia Krajowa nie powinna była atakować niemieckich pociągów, posterunków i magazynów na terenie okupowanej Polski. Nie powinna była strzelać na ulicach do pojedynczych niemieckich żołnierzy. Nie powinna była wreszcie urządzać operacji "Burza" i wywoływać Powstania Warszawskiego. Działania te Niemcom nie wyrządziły bowiem większej krzywdy, a odwet na polskiej ludności cywilnej był straszliwy. Znacznie lepiej, w jego ocenie, byłoby przyjąć taktykę czeską, czyli uzbroić się w cierpliwość i Niemców po prostu przeczekać. W 1944 r. szaleństwem byłoby również pchnięcie Armii Krajowej do otwartej walki z Armią Czerwoną. "Przejechałaby ona bowiem po polskim podziemiu jak walec. Nie oznacza to jednak, że należało - tak jak się działo - witać bolszewików chlebem i solą oraz pomagać im w podbijaniu Polski. Wobec wkroczenia do Polski Armii Czerwonej winniśmy byli zachować bierność. Nic nie mogło bowiem zmienić naszego losu" - pisze Zychowicz. Zupełnie inaczej sytuacja wyglądała z dwoma pozostałymi wrogami działającymi na terenie Polski: komunistami i ukraińskimi nacjonalistami. "Oni byli w naszym zasięgu. Ba, rozprawa z tymi dwoma przeciwnikami nie nastręczałaby Polskiemu Państwu Podziemnemu większych problemów. PPR i jego siły zbrojne, Armia Ludowa, liczyły góra kilka tysięcy ludzi, a UPA - około 30 tysięcy. Niewiele silniejsza była grasująca na Ziemiach Wschodnich partyzantka sowiecka. Struktury te Armia Krajowa mogła zniszczyć" - ocenia Zychowicz. "Przyjęcie takiej taktyki oczywiście nie uratowałoby polskiej niepodległości. Ta kwestia rozstrzygnęła się na froncie wschodnim. Po porażce Niemców pod Stalingradem nasz los został przypieczętowany. Taktyka taka pozwoliłaby jednak znacznie zminimalizować straty. Gospodarcze siły Polski zostałyby znacznie mniej uszczuplone, Polska nie byłaby tak zdemolowana. Do dziś stałaby Warszawa, a nie jej atrapa. Ocalałyby bezcenne skarby kultury" - konkluduje autor.

  Odpowiedz
  IP: 37.209.xx7.xx4 
+1

neo_gość
01.08.2013, 21:45
Książki Piotra Zychowicza w księgarni powinny być w dziale "fantastyka" - tylu bzdur już dawno nie czytałem ! A sam autor ma lepsze wizje niż Stanisław Lem .
Cytuj
IP: 89.200.xx6.xx9 
+3

co to ma byc_gość
02.08.2013, 08:11
komunistyczne brednie
komunistyczne brednie
Cytuj
IP: 178.235.xx3.xx9 
• +10
  

  DawnyTczew_gość

  01.08.2013, 15:03

  Chwała bohaterom

  Zapraszamy wszystkich do zapalenia symbolicznego znicza pod obeliskiem w Parku Kopernika dokładnie o godzinie 17.00. Jeżeli nie możesz przyjść przystań na minutę, kiedy w godzinę W usłyszysz syreny.

  Odpowiedz
  IP: 83.23.xxx.xx5 
• -5
  

  cynik_gość

  01.08.2013, 15:34

  zimno kalkulując

  to czcilismy rocznice wspaniałego prezentu dla Stalina, która przygotowali nieodpowiedzialni dowódcy...

  Odpowiedz
  IP: 95.40.xx2.xx7 
+1

neo_gość
01.08.2013, 22:44
No to z tej okazji puknij się o 17:00 w pusty łeb ! Mam nadzieję , że masz w domu coś mocniejszego niż palec ...
Cytuj
IP: 89.200.xx6.xx9 
• -2
  

  kajtek_gość

  01.08.2013, 16:00

  Powstanie warszawskie

  1. Maria Dąbrowska Ci co wydali pierwszy rozkaz do walki. Niech policzą teraz nasze trupy Niech pójdą przez ulice, których nie ma. Przez miasto, którego nie Niech liczą aż do śmierci nasze trupy. Musimy zadać sobie pytanie: Co dzisiaj obchodzimy, jaką rocznicę tragiczną, bohaterską, czy lekkomeślną? 2. Powstanie doprowadziło do tego, przed czym miało Warszawę uchronić, do zniszczenia. To był kataklizm, zbrodnia wobec Polski i Polaków. 3. Generał Władysław Anders uważał powstanie warszawskie za kardynalny błąd z politycznego i wojskowego punktu widzenia, a z moralnego za zbrodnię, za którą odpowiedzialność ponosili jego zdaniem dowódca Armii Krajowej gen. Tadeusz Bór-Komorowski i jego sztab. Jan Nowak-Jeziorański, powtarzał, że każdy myślący Polak rozpamiętujący dzieje tego tak bohaterskiego, a zarazem tragicznego, naszego ostatniego wielkiego, narodowego zrywu powstańczego jest głęboko rozdarty wewnętrznie. 4. Niemcy podawali, że w czasie powstania warszawskiego zabili lub wymordowali ok. 200 tys. Polaków - dzieci, kobiet, starców i mężczyzn, obrócili też stolicę Polski w perzynę. Co więcej, ok. 550 tys. ludzi wypędzili ze zniszczonego miasta, z czego 165 tys. wywieźli na roboty w Rzeszy, a 50 tys. wysłali do obozów koncentracyjnych 5. Niemcom udało się stłumić powstanie kosztem 2 tys. zabitych i 9 tys. Rannych 6. Gen. Anders uważał wywołanie powstania, od samego jego wybuchu, nie tylko za głupotę, ale za "wyraźną zbrodnię" i sądził, że "gen. Komorowski i szereg innych osób" winni stanąć przed sądem za wywołanie powstania. W jego opinii powstanie to leżało jedynie w interesie Niemców i bolszewików. Anders, doświadczony żołnierz i dowódca, uważał, że powstanie nie było należycie przygotowane i nie miało najmniejszych szans powodzenia, a ocena sytuacji militarnej na froncie wschodnim, dokonana przez dowództwo Armii Krajowej pod koniec lipca 1944 r., była fałszywa i błędna, z czym trudno się nie zgodzić. 7. Całe uzbrojenie powstańców w dniu wybuchu walk składało się z siedmiu cekaemów, 60 elkaemów, 1000 kb, 300 pm, 1700 pistoletów, 25 tys. granatów i 15 piatów. Gen. Anders mówił zawsze, że gdy brakuje broni, nie daje się rozkazu do walki, szczególnie gdy w grę wchodzą duże skupiska ludności cywilnej. 8. Byłem całkowicie zaskoczony wybuchem powstania w Warszawie. Uważam to za największe nieszczęście w naszej obecnej sytuacji. Nie miało ono najmniejszych szans powodzenia, a naraziło nie tylko naszą stolicę, ale i tę część Kraju, będącą pod okupacją niemiecką, na nowe straszliwe represje.(...) Chyba nikt uczciwy i nieślepy nie miał jednak złudzeń, że stanie się to, co się stało, to jest, że Sowiety nie tylko nie pomogą naszej ukochanej, bohaterskiej Warszawie, ale z największym zadowoleniem i radością będą czekać, aż się wyleje do dna najlepsza krew Narodu Polskiego. 9. „Wywołanie powstania uważamy za ciężką zbrodnię i pytamy się, kto ponosi za to odpowiedzialność”, pisał gen. Władysław Anders, ówczesny dowódca 2. Korpusu Polskiego, do gen. Mariana Kukiela, ministra obrony narodowej. Zdaniem gen. Andersa, jedyną szansę wskazania winnych dawał proces przed niezależnym sądem. Na ten krok nikt jednak się nie zdecydował. Ewentualna rozprawa mogłaby bowiem obnażyć błędy wielu osób, które jeszcze za życia zostały wpisane do panteonu bohaterów narodowych. 10. Nasi przywódcy zachowali się jak Żydzi w getcie warszawskim. Oni walczyli o godną śmierć, o honor i o ile oni nie mieli juz nic do stracenia to my mieliśmy, straciliśmy wszystko. Dlaczego nie obchodziliśmy uroczyście pierwszego Powstania Warszawskiego w getcie, którego w kwietniu upłynęła 70 rocznica? Czyżby tam gi

  Odpowiedz
  IP: 109.197.xx1.xx0 
-3

_gość
01.08.2013, 19:08
jak najbardziej jestem za.Ludzie kochani zbojkotujcie te ^uroczystości pogrzebowe^
Cytuj
IP: 93.154.xx9.xx0 
• +6
  

  gość_gość

  01.08.2013, 16:48

  propaganda

  powstanie było rozpaczliwą próbą walki o niepodległość.Sowieci niestety wygrali i tak naprawdę Polska nie odzyskała niepodległości.Sowieci w sposób bardziej cywilizowany acz okrutny przejęli Polskę.Do dnia dzisiejszego ich agentura trzyma władzę w Polsce.Tylko podzieli sie władzą z zaborcami.

  Odpowiedz
  IP: 84.19.xx5.xx0 
• -2
  

  klft_gość

  02.08.2013, 13:33

  Żeby na 9 miesięcy przed końcem wojny wywołać powstanie.Wstyd i hańba- mordercy i samobójcy !

  Odpowiedz
  IP: 84.39.xx1.xx5