Jeśli pracownik będzie chorował na przełomie roku, to pracodawca powinien zwrócić uwagę na uprawnienia do wypłaty zasiłku, rodzaj świadczenia i zmieniającą się podstawę jego obliczenia.

Zasiłek chorobowy przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, również za dni wolne. Można   z niego korzystać nie dłużej niż przez 182 dni, a w przypadku gruźlicy lub ciąży przez 270 dni. Jest jeszcze tzw. wynagrodzenie chorobowe, które przysługuje przed zasiłkiem. Można je pobierać przez 33 dni, a w przypadku pracownika "50 +" przez 14 dni. W praktyce zasiłek chorobowy przysługuje, więc dopiero od 34 lub 15 dnia choroby w danym roku kalendarzowym.



Jeżeli 31 grudnia pracownik korzysta z zasiłku chorobowego to od 1 stycznia będzie on przysługiwał nadal. Pracownik otrzyma go za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. Uprawnienia do wynagrodzenia chorobowego uzyska dopiero po choćby jednodniowej przerwie.

O tym, kto w kolejnym roku będzie płatnikiem składek decyduje liczba osób zgłoszonych do ubezpieczenia chorobowego 30 listopada mijającego roku. Gdy płatnik zatrudnia 20 lub więcej osób, to on wypłaca świadczenia, gdy mniej, robi to ZUS. Może się zdarzyć, że na skutek redukcji etatów płatnik składek wypłacający zasiłki w 2019 r. nie będzie posiadał takich uprawnień w kolejnym roku. W takim przypadku pracownik chorujący na przełomie tych lat otrzyma zasiłek chorobowy z zakładu pracy do 31 grudnia włącznie. Od 1 stycznia płatność przejmie ZUS. Działa to tylko w jedną stronę, to ZUS będzie kontynuował po 31 grudnia podjętą wcześniej wypłatę świadczenia, nawet jeżeli od  1 stycznia to płatnik składek jest zobowiązany do wypłaty zasiłków. Pracodawca przejmie płatność dopiero po przerwie w niezdolności do pracy albo zmianie rodzaju świadczenia.
Ważne jest też, by pracodawcy pamiętali o gwarantowanej najniższej podstawie wymiaru zasiłku, która zmienia się wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia za pracę.