"Jak jest zima, to ma być zimno i padać śnieg" - tymi słowami kiedyś skomentował paniczne nawoływania do zachowania przesadnej ostrożności przez media mój znajomy. I miał rację. W zasadzie wciąż ją ma.

W ciągu ostatnich 24 godzin spadło kilkanaście centymetrów śniegu i co? I wśród narodu panika. Wystarczy spojrzeć tutaj:

https://www.tcz.pl/index.php?p=1,47,0,wiadomosci&item=e67208ea3 fe572b7&title=Zima-w-natarciu-bardzo-trudne-warunki-na-drogach

Co się stało, że latem sensacją stają się upały, jesienią deszcze, a zimą śnieg czy mróz? Brakuje poważniejszych tematów? A my - tak łatwo dajemy się formatować? Tak bardzo jesteśmy podatni na informacje z mediów? Skąd ten popłoch, ta panika, ten strach przed śniegiem?

Weźmy za przykład wiecznie niezadowolonych kierowców. Jest to oczywiście uogólnienie, ponieważ nie każdemu przeszkadza biały puch na jezdni. Może warto się zatem zastanowić, kim są ci, którym jest tak źle? Którym brakuje armii pługo-piaskarek, którzy lądują w rowach, bądź też przy każdej zmianie pogody stają się uczestnikami zdarzeń drogowych?

Zacznę od tego, że nie chcę rozróżniać kierowców na złych i dobrych, a na tych którzy jeżdżą mało i dużo. Bowiem prawdą powszechnie znaną jest powiedzenie, iż trening czyni mistrza. Zatem kierowca, który raz na kwartał przekracza granice powiatu, nie tyle będzie gorszy kierowcą od tego, który pokonuje 10 tysięcy kilometrów miesięcznie, co będzie miał zdecydowanie mniejszą szansę na spotkanie się z sytuacjami skrajnymi na drodze, a co za tym idzie, jego poczucie auta, drogi i opanowanie zachowań, które powinny być instynktowne nie będą jego mocną stroną. Ale i mały przebieg pokonywany w danym czasookresie nie musi determinować tego, że ktoś będzie jeździł gorzej. Co bardziej świadomi kierowcy korzystają ze zmiany pogody i sprawdzają siebie i swoje pojazdy w sytuacjach skrajnych. A potrzeba naprawdę niewiele - wystarczy pusty parking nocą, jakiś plac, albo boczna, pusta ulica, gdzie nocą nikt nie jeździ, by sprawdzić co się stanie z autem gdy wciśniemy hamulec do podłogi, by potrenować ruszanie na oblodzonej nawierzchni, skręcanie oraz inne manewry. Ale do tego trzeba mieć świadomość, być skłonnym do autorefleksji, a nie za własne nieradzenie sobie za kółkiem obwiniać służby odpowiedzialne za odśnieżanie dróg. I to wcale nie jest tak, że kogoś bronię - mi po prostu śnieg na drodze nie przeszkadza. Mało tego - uważam, że jest bezpieczniejszy i bardziej przewidywalny, niż to co po sobie uwielbiane przez niektórych pługi, pozostawiają - wszak w jednym miejscu jezdnia jest odśnieżona lepiej, w innym gorzej. A najczęściej przed skrzyżowaniami, w dziurach, koleinach nadal zalegają pozostałości śniegu, lodu lub błota pośniegowego. A to jest zdradliwe. Właśnie w takich miejscach-niespodziankach, zwiększone jest prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia drogowego. A śnieg? Śnieg jest przewidywalny, ponieważ przyczepność na śniegu jest wszędzie porównywalna. Ponieważ możliwość reagowania na śniegu spowoduje, że auto w każdym momencie zachowa się w ten sam sposób, a nie jak na źle odśnieżonej drodze, gdzie na zmianę będzie się ślizgało i łapało przyczepność. Każde auto, czy to wyposażone w system ABS, czy też nie posiadające go (a takie tym bardziej) zatrzyma się na zdecydowanie krótszym odcinku drogi właśnie na śniegu, szczególnie w kopnym śniegu.

I jak to się ma do Tczewa? Wie to każdy, komu przyszło wsiąść za kierownicę zimą. Spotkanie "mistrza kierownicy", który porusza się z zawrotną prędkością 20km/h nie należy do rzadkości, ba! większość manewrów odbywa się przy praktycznie zerowej prędkości, co świadczy tylko i wyłącznie o tym, jak bardzo niepewnie taki kierujący czuje się we własnym aucie. Jak małe ma jego wyczucie oraz - o zgrozo! - zupełnie nie ma pojęcia gdzie leży granica bezpieczeństwa. Co to oznacza? Że taki kierujący jest jak ślepy, który chodzi po omacku w pokoju ze zgaszonym światłem. Taki kierujący nie wie kiedy nastąpić może zerwanie przyczepności, ile jej jeszcze pozostało, jak może operować mechanizmami sterowania autem by pojazd zachował się prawidłowo, itd. Taki kierujący to zagrożenie dla innych. To wbrew temu, co serwują mainstreamowe media w pewnych sytuacjach główna przyczyna wypadków, kolizji. Pewnie sporo osób się oburzy, ale taka jest prawda? Przykład? Proszę - większość użytkowników dróg psioczy na kierujących tzw. TIR'ami, jako że one powodują wypadki, ich kierowcy zachowują się niebezpiecznie na drogach. Nic bardziej mylnego. Otóż to w wieczornych programach informacyjnych podsumowujących każdy weekend mówi się o "kolejnej rekordowej liczbie wypadków drogowych w Polsce", a nie w ciągu tygodnia. W tygodniu są to pojedyncze przypadki, natomiast w weekendy - plaga. A przecież w weekendy zdecydowana większość TIR'ów stoi na parkingach, za to wyjeżdżają na drogi tak zwani "niedzielni kierowcy". Czy to przypadek? Nie. I sytuacja nie ulegnie poprawie, dopóki drogi będą dostosowywane do tych najsłabszych, dopóki będą pojawiały się na nich absurdalne znaki, ograniczenia prędkości w miejscach, w których ich być nie powinno, dopóki Państwo będzie hołdowało polityce ograniczeń i równania do najsłabszego. Przyroda już dawno poradziła sobie z tym problemem - to najsłabsi muszą równać w górę, tj. zdobywać doświadczenie, poprawiać swoje umiejętności. To samo dotyczy kierowców. W obecnym systemie, zarówno szkolenia jak i nadzoru ruchu, wychowujemy sobie bezmyślnych, bezrefleksyjnych i co gorsza roszczeniowych kierowców-nauczycieli. Ludzi próbujących "uczyć" innych, zajeżdżających drogę, "wychowujących", itd. Ludzi, którzy naoglądali się programów typu "Uwaga Pirat" i uważają, że wolniej znaczy bezpieczniej. A to nieprawda. Od prędkości zależą tylko ewentualne konsekwencje zdarzenia, natomiast sama prędkość nie ma na jego zaistnienie najczęściej najmniejszego wpływu - prosty przykład:

jeszcze w latach 90-tych XX w. przed zakrętem wystarczał znak ostrzegawczy "uwaga, niebezpieczny zakręt", a jak wygląda sytuacja dziś? Stoi znak ostrzegawczy, zakaz wyprzedzania, ograniczenie prędkości, a najlepiej dwa, stopniowane, tablice informujące o kierunku zakrętu, a do tego nie rzadko fotoradar(!) i barierki zamontowane niezgodnie ze swoim przeznaczeniem, czasem wysepki i szykany. I czemu to ma służyć? Wychowywaniu ubezwłasnowolnionych użytkowników aut, czy myślących kierowców?

A przecież znak "uwaga, niebezpieczny zakręt" sam w sobie ostrzega przed zbliżaniem się do miejsca, w którym:

- należy zachować szczególną ostrożność,
- obowiązuje zakaz wyprzedzania (niezależnie od tego jaka linia jest namalowana na osi jezdni),
- mówi, iż w razie konieczności należy zwolnić, itd.

To właśnie kierowca powinien decydować, z jaką prędkością ten zakręt pokona. Zamiast tego dziś, robi to za nas urzędnik, który najczęściej decyduje o postawieniu ograniczenia prędkości na wyrost. W konsekwencji nikt tych ograniczeń nie przestrzega. W konsekwencji prawo narażone zostaje na kompromitację ze strony tych, którzy mają za jego klarowność odpowiadać.

I jak to wszystko ma się do śniegu? Nie popadajmy w panikę. Niech ten, który sobie nie radzi, pojedzie najpierw na boczne drogi, poćwiczy, zanim na przykład zablokuje ruch na drodze tranzytowej. Kiedyś taka postawa nie była niczym dziwnym, wręcz przeciwnie, dziś mam wrażenie, że samo otrzymanie dokumentu uprawniającego do poruszania się po drogach publicznych, sprawia iż większość kierowców swój okres rozwoju uznaje za zakończony, a to właśnie wtedy zaczyna się przygoda "za kółkiem".
I nie zapominajmy, najważniejsze na drodze, to nie dać się zabić, a nie za wszelką cenę nie przekroczyć ciągłej linii. Czasem naprawdę warto odpuścić, bo potem może być za późno, a czasu cofnąć się nie da.