Gorzędziej to mała kociewska osada położona nad Wisłą. Według legendy miał tutaj zatrzymać się i nauczać podczas swojej misji św. Wojciech w X wieku. To nie jedyna znana persona związana z Gorzędziejem. W XX stuleciu należy odnotować życie i działalność Huberta Stangenberga. Ten młody człowiek bohatersko walczył w Powstaniu Warszawskim.

Urodził się 28 maja 1919 roku w Pelplinie. Pochodził z rodziny nauczycielskiej. Jego ojciec, Antoni, był kierownikiem Szkoły Powszechnej w Gorzędzieju. Hubert jak i jego trójka rodzeństwa - Jadwiga, Albin i Witold - należała do harcerstwa. Początkowo uczył się w Gorzędzieju, a od piątej klasy uczęszczał do szkoły powszechnej nr 5 w Tczewie. Do harcerstwa wstąpił w 1930 roku. Świadectwo dojrzałości otrzymał w maju 1939 roku jako absolwent I Państwowego Gimnazjum Męskiego i Liceum w Tczewie. Jako licealista marzył, aby zostać nauczycielem wychowania fizycznego. W 1938 roku w Toruniu zdobył mistrzostwo juniorów Pomorza w rzucie oszczepem, dyskiem i granatem. Został powołany do sportowej kadry narodowej juniorów. Pełnił liczne funkcję w drużynach harcerskich nie tylko w Tczewie. Był m.in. zastępowym DH im. Tadeusza Kościuszki w Gorzędzieju. Brał udział w licznych obozach harcerskich. W ciągu swej aktywnej działalności na terenie miasta i powiatu tczewskiego zdobył 32 sprawności harcerskie oraz zaszczytny stopień Harcerza Orlego.


W tym roku przypada 77. rocznica wybuchu powstania warszawskiego, warto przypominać w te sierpniowe dni kociewskich bohaterów powstańczych walk jak Hubert Stangenberg.