Jest rok 1815. Napoleon został zesłany na Elbę. Trwa Kongres Wiedeński zwołany przez zwycięskie narody. Ale jak zauważył Charles-Joseph – książę de Ligne: “Kongres nie czynił postępów, kongres tańczył”… Ba, cały Wiedeń szalał w rytmie walca i polki. Takie jest tło “Wiedeńskiej krwi” Johanna Straussa II – operetki, w której kipi od emocji i radości. Jest w niej wszystko, co tak lubią miłośnicy operetki: melodyjna muzyka, niezwykłe zwroty akcji, humor, cudowne wnętrza, piękne kobiety, przystojni mężczyźni… i bal – słowem, esencja operetkowej sztuki