Zmarł Jan Ejankowski, człowiek który całe życie poświęcił promowaniu Kociewia, obyczajów, kultury, tradycji związanych z tym regionem.

Pomysłodawca i organizator Przeglądu Kociewskich Zespołów Folklorystycznych ku czci Władczyni Kociewia w Piasecznie. Był także założycielem i kierownikiem „Piaseckich Kociewiaków”.

Wyprowadzenie zmarłego odbędzie się 3 grudnia o godzinie 11.00 z kaplicy cmentarnej do kościoła NNMP w Piasecznie. Po mszy św żałobnej nastąpi odprowadzenie zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku.

Różaniec odmawiany będzie 2 grudnia o godz 16.30 i 3 grudnia o godz. 10.30.

Jan Ejankowski urodził się w 1929 roku w Sarnowie w Ziemi Chełmińskiej, w rodzinie miejscowego organisty. Od piątego roku życia Pan Jan związał się na dobre z Kociewiem. Już po wojnie uczęszczał do gniewskiego gimnazjum, gdzie zaangażował się w antykomunistyczną konspirację, będąc jednym z działaczy „Związku Mścicieli Polski”. Wkrótce aresztowany, spędził dwa lata w stalinowskim więzieniu. Na szczęście po odbyciu kary dane mu było kontynuować naukę i w 1951 roku, jeszcze przed maturą, zostaje nauczycielem w Kopytkowie i Lalkowach. I już wtedy w samym apogeum najciemniejszej nocy komunizmu, zaczyna swoją wielką przygodę z regionalizmem. Już w 1952 roku zakłada w Lalkowach ludowy zespół śpiewaczy.

Przełom 1956 roku pozwolił Panu Janowi rozwinąć animatorskie skrzydła. Po przenosinach do szkoły w Piaseckim Polu zakłada kolejny zespół muzyczny. Przełomowym momentem jego działalności było wystawienie w połowie 1959 roku „Wesela Kociewskiego” na motywach utworu Bernarda Sychty. Premiera była sukcesem za którym poszły kolejne występy: Piaseczno, Gogolewo, Tczew, Gdynia i swoiste ukoronowanie rok później na zlocie młodzieży w Malborku. Ten amatorski zespół kierowany przez wiejskiego nauczyciela był jednym z najważniejszych elementów odbudowy kociewskiej tożsamości po traumie wojny i stalinizmu. Był jednocześnie pierwszym i wtedy najważniejszym propagatorem bogactwa kultury ludowej i twórczości księdza Sychty. Notabene trzydzieści lat później Pan Jan powróci, tym razem z „Piaseckimi Kociewiakami” do wystawiania „Wesela Kociewskiego”, które okazało się chyba jeszcze bardziej spektakularnym sukcesem, bo odgrywane było nie tylko w całej Polsce, ale też zagranicą.

Ten animatorski sukces nie pozostał bez echa, czego efektem były przenosiny do kolejnej szkoły, tym razem w historycznym Piasecznie - miejscu sanktuarium „Królowej Pomorza” oraz założenia w 1862 roku pierwszego kółka rolniczego na ziemiach polskich. Tutaj działalność Jana Ejankowskiego wzniosła się na wyżyny. Sam broni w tym okresie pracę magisterską z historii, napisaną pod kierunkiem Wacława Odyńca w Gdańsku. Na jej potrzeby zaczyna już profesjonalnie badać i dokumentować dzieje swojej małej ojczyzny. Zaczyna od samego Piaseczna, ale wkrótce swoim zainteresowaniem obejmuje całą ziemię gniewską, czy wręcz całe Kociewie. Przez te lata napisał m.in. pracę poświeconą historii szkoły w Piasecznie, zarysowi dziejów miejscowego kółka rolniczego oraz oczywiście piaseckiemu sanktuarium maryjnemu. Już w XXI wieku napisał szereg artykułów i osobną publikację poświeconą mordom niemieckim z początków II wojny światowej na ziemi gniewskiej. Do dziś w sumie napisał prawie dziesięć książek i kilkaset artykułów poświeconych głównie historii okolic Gniewu i regionalizmu kociewskiego.

Jego najtrwalszym dzieckiem jest jednak Muzeum Historii Ruchu Ludowego w Piasecznie. Już w latach sześćdziesiątych zaczął w tamtejszej szkole zbierać pamiątki miejscowej kultury materialnej. Gdy w marcu 1970 roku zawiązuje się Towarzystwo Miłośników Ziemi Tczewskiej, Jan Ejankowski zostaje jego wiceprezesem i nakłania kolegów by jednym pierwszych jego działań było stworzenie w Piasecznie izby regionalnej. Jej korzenie sięgają 1966 roku, ale dla szerszej publiczności otworzono ją już w maju 1970 roku, gdy utworzono Społeczne Muzeum Regionalne w Piasecznie. Przez lata będący kustoszem tego muzeum Pan Jan doprowadził także do wybudowania w Piasecznie nowoczesnego gmachu muzealnego.

Kolejna dekada przyniosła Janowi Ejankowskiemu zasłużoną emeryturę, dzięki czemu swój wolny czas mógł poświecić (poza kustoszowaniu w swoim materializującym się wówczas muzeum) nowej pasji - prowadzeniu zespołu młodzieżowego „Piaseckie Kociewiaki”, założonego w 1984 roku i działającego do dziś. To bez wątpienia najbardziej znany i najczęściej nagradzany zespół folklorystyczny na Kociewiu. Jan Ejankowski wykorzystał przy jego tworzeniu swoje ogromne doświadczenie pedagogiczne i animatorskie. Aktywność „Piaseckich Kociewiaków” zainspirowała Jana Ejankowskiego w latach dziewięćdziesiątych do stworzenia w Piasecznie własnego festiwalu twórczości ludowej (organizowanego dziś przez stowarzyszenie Piaseczno - Folklor - Festiwal). Jego pierwsza edycja odbyła się w 1994 roku i dziś ewoluowała do dwóch festiwalowych konkursów: Przeglądu Kociewskich Zespołów Folklorystycznych ku czci Władczyni Kociewia oraz Przeglądu Zespołów Folklorystycznych Północnej Polski ku czci Królowej Pomorza i Matki Jedności. Sukcesy zespołu Jana Ejankowskiego oraz popularność piaseckiego festiwalu doprowadziły wkrótce do powstania kolejnych kociewskich zespołów folklorystycznych m.in. w Starogardzie, Tczewie, Pelplinie, Lubichowie, czy Skarszewach. W latach osiemdziesiątych Jan Ejankowski związał się ze środowiskiem kaszubsko-pomorskim, tworząc i aktywnie działając w oddziale Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego w Piasecznie. Niestety, gdy wiek zmusił Pana Jana do ograniczenia aktywności na tym polu nie znaleźli się bezpośredni następcy, którzy by podtrzymali działania tego partu. Jan Ejankowski utrzymywał jednak ożywione kontakty z działaczami ZKP z Pelplina i Tczewa. Zaś miejscowi działacze Zrzeszenia, skupieni w Klubie Zrzeszenia w Opaleniu, zawsze mogli liczyć na aktywny udział nestora kociewskich regionalistów w sesjach popularnonaukowych i spotkaniach tematycznych. Nie było w ostatnich latach dyskusji na tematy historyczny, w której Jan Ejankowski nie zabrałby głosu, co ciekawe zazwyczaj dzieląc się najnowszymi odkryciami z historii regionu.