Odpowiedział z naciskiem na każdą sylabę szczerze zaskoczony ośmiolatek. Zapytany o to, co znaczy dla niego "Mama", nie zawahał się ani sekundy. Spojrzał na osobę zadającą pytanie, jakby była przybyszem z kosmosu. I miał rację. W swojej lakonicznej odpowiedzi zawarł całą istotę. I gdyby nie fakt, że to, co dla dziecka oczywiste, dla dorosłego być takie nie musi, można by było postawić tu kropkę... W wielu z nas sama myśl o macierzyństwie chorego dziecka wywołuje smutek i strach. W Hospicjum Pomorze Dzieciom "MAMA TO PO PROSTU MAMA". Tutaj mówi się, że czasem w ciągu jednego dnia można przeżyć całe swoje życie. "Gdy ŻYCIE trwa nawet tak krótką chwilę, że zdaje się być snem... zawsze zdąży wypełnić świat Miłością, gdy choć jedno serce mocniej zabije i wyszepcze: "KOCHAM CIĘ"..."

Mama jest jedna. Jest własna. Jest najważniejsza na świecie. Jej Istotą są obecność i poczucie bezpieczeństwa. Możliwość powrotu w jej ramiona jak do domu niezależnie od metryki. Od niej ciepłe kakao łagodzi smutek. Z nią wieczorna rozmowa osłabia strach. Matka jest paradoksem. Silna niczym skała i krucha jak szkło. A wszystko przez to, że odczuwa za dwoje. Większość stara się być najlepszą mamą, jaką potrafi.

Każde z tych zdań może być prawdziwe, ale nie każde musi. Życie pisze przeróżne scenariusze. Zawsze prawdziwe niezależnie od okoliczności jest tylko jedno: "Mama jest mamą." Nawet jeśli z jakichś powodów jest fizycznie lub psychicznie niedostępna. Nawet jeśli nigdy nie otrzymała szansy na poznanie swojego dziecka. Sedno tkwi w tym, że jest.

O Matkach mówi i pisze się wiele. A jednocześnie zbyt mało w sedno. W tej wielości królują skrajności. Z jednej strony krytyczna fala nieludzkich wymagań i zarzutów, bo winna zawsze może być matka. Bach - przytłoczenie odpowiedzialnością. Z drugiej gloryfikujący przypływ informacji o poświęceniu i nadludzkim wysiłku. Bach - przytłoczenie niedoścignionym ideałem. Niezależnie od tego, w pułapkę której narracji się wpadnie, droga prowadzi w jednym kierunku. Prosto w porównania i poczucie winy. Można kreować niedościgniony ideał i oceniać matki w skali bohaterskości. Dzielić macierzyństwo na łatwe i trudne. Kreślić rysopis matki. Opisywać role i zadania. Segregować lepsze i gorsze. Tylko, po co? W zamian, podkreślmy prawo Matki do bycia najpierw Człowiekiem a potem Mamą i przynależnej jej godności.

Zamiast o Matce mówmy i piszmy dziś do Niej i dla Niej.

Postawmy na prawdę ukrytą w prostocie. Dziś i w dniach kolejnych poprzestańmy na podziękowaniu Mamom swoim i cudzym za to, że są! Każdej Mamie.

Tej, która ma jedno dziecko i Tej, która wychowuje siedmioro.
Tej, której maleństwo uczy się chodzić i Tej której zdaje maturę.
Tej, której szkrab włada już biegle dwoma językami i Tej, która nigdy nie usłyszy nawet słowa.
Tej, której pociecha obtarła kolano i Tej, która spędzi dziś kolejny dzień w szpitalu.
Tej, której latorośl skończyła już 40 lat i Tej, której zmarła 4 lata temu.
Tej, która jest mamą od osiemnastu lat i Tej, która jest od wczoraj.
Tej, która pełniła rolę mamy pół swojego życia i Tej, której dane było tylko kilka godzin.
Tej, która mogła zobaczyć swoje dziecko i Tej, która straciła je zanim się urodziło.

Całe szczęście, nie można być mamą bardziej ani mniej. A Mama na zawsze pozostaje Mamą.
Dlatego warto dziś powiedzieć:
Dziękuję Ci Mamo za to, że jesteś PO PROSTU MAMĄ!
Nie za to, co robisz, ani za to, co od Ciebie dostaję. Dziękuję za to, kim jesteś! I za to, że jestem.