Już 28 kwietnia w kinie Helios kolejny seans w ramach projektu „Kultura Dostępna”. Tym razem zapraszamy na film „Excentrycy czyli po słonecznej stronie ulicy”.

Projekt Kultura Dostępna w kinach w 2015 roku umożliwił szerokiej publiczności dostęp do nowych i najbardziej docenianych polskich filmów. W 2016 roku, w nowej edycji projektu, Widzowie zobaczą między innymi najnowsze produkcje nagradzane na ostatnim Festiwalu Filmowym w Gdyni.
Opis filmu
U schyłku lat pięćdziesiątych do Polski wraca z Anglii Fabian, emigrant wojenny, puzonista jazzowy i znakomity tancerz. Wraz z grupą miejscowych dziwaków i muzyków amatorów zakłada swingowy big band. Już po pierwszym występie zainteresowanie zespołem przerasta wszelkie oczekiwania. Fabian poznaje intrygującą Modestę, która wkrótce zaśpiewa z jego orkiestrą. Zostają kochankami i prowadzą życie podziwianej pary.

Od tej pory „król i królowa swingu” to dwa barwne ptaki na tle siermiężnej rzeczywistości tamtych lat. Któregoś dnia Modesta nagle znika, a historia miłosna zmienia się w opowieść z wątkiem szpiegowskim - o marzeniach i tęsknocie do kultury Zachodu.

Excentrycy to film o sile optymizmu, o wierze w niezależność ducha, o ciemnocie i nikczemności tamtych lat, o pięknie muzyki i miłości, o brzydocie kłamstwa i hipokryzji.

Film powstał na podstawie powieści „EXCENTRYCY” Włodzimierza Kowalewskiego.

EXCENTRYCY, CZYLI PO SŁONECZNEJ STRONIE ULICY

Kilka dni temu, rozmawiałem z dystrybutorem "Excentryków”. „Dziwna sprawa” - usłyszałem.
„Ciągle ktoś do nas pisze, dzwoni, widzowie mówią że pokochali ten film. Oglądają go po cztery, pięć razy” - powiedział dystrybutor.
Wcale się temu nie dziwię. "Excentryków" Janusza Majewskiego naprawdę można pokochać. To czuło się już od pierwszego pokazu na festiwalu w Gdyni. Wypełniona po brzegi sala Teatru Muzycznego, a po seansie owacja na stojąco, wiwaty i uśmiechy. Właśnie uśmiechy, gdyż film Janusza Majewskiego nieodmiennie wprawia w dobry nastrój. Dodatkowo jest to kino muzyczne, chce się po jego zakończeniu śpiewać, a nawet tańczyć.
Zapamiętałem dobrze słowa Janusza Majewskiego, klasyka polskiego kina, autora wytrawnych, wspaniałych adaptacji literackich, na konferencji prasowej po pokazie "Excentryków" w Gdyni
„Drodzy państwo, mnie też wcale nie zawsze jest do śmiechu, mam za sobą całkiem świeże, dojmująco smutne doświadczenia (niedawno odeszła żona reżysera, wybitna fotografka, Zofia Nasierowska - przyp. ŁM), a jednak uważam że jasna, słoneczna strona ulicy jest nam wszystkim potrzebna, zasługujemy na to, żeby zobaczyć światełko w tunelu, żeby uśmiechnąć się do tego światła” - powiedział reżyser.
"Excentrycy" to właśnie propozycja tego rodzaju. Janusz Majewski, adaptując świetną powieść Włodzimierza Kowalewskiego, powraca do ponurych czasów. Lata 50. na polskiej prowincji - w sanatoryjnej przystani, w Ciechocinku, ludzie boją się mówić, niektórzy obawiają nawet oddychać, ale kiedy kończy się stalinizm, zaczyna gomułkowska odwilż, tutaj również zaczyna rządzić jazz. W filmie słyszymy fantastycznie wykonywane standardy, jazzowe evergreeny, które wybrzmiewają na tle romantycznej historii z wątkiem kryminalnym w tle. A chociaż wszyscy aktorzy sprawują się wspaniale, w przypadku "Excentryków" drugi plan zdecydowanie kradnie show pierwszemu. Chapeau bas dla kreacji Anny Dymnej, Wojciecha Pszoniaka i Wiktora Zborowskiego. Aktorskie perełki w muzycznym, filmowym cacku.

Łukasz Maciejewski