Burzliwie przebiegała dyskusja zainicjowana przez część mieszkańców Gniewa, związana z działalnością zakładu produkcji keramzytu Weber. Inicjatorzy akcji "Gniew na zielono" uważają, że działalność przedsiębiorstwa szkodzi ich zdrowiu i skarżą się na fetor z fabryki. Dyrekcja spółki podkreśla, że zakład dba o ekologię i zachowuje wszelkie możliwe normy. Podobnego zdania są pracownicy, którzy tłumnie przybyli na poniedziałkowe spotkanie. Propagatorzy inicjatywy obywatelskiej "Gniew na Zielono" domagają się jednak niezależnych badań, by sprawdzić, czy rzeczywiście zakład nie podtruwa mieszkańców.

Zakłady produkcyjne działają w Gniewie już od 32 lat. Keramzyt jest lekkim kruszywem budowlanym, który powstaje w procesie wypalania gliny ilastej w temperaturze ok. 1150°C. Jeszcze do 2005 roku do spalania używano mazutu, później zastąpiono go węglem, ale w czasie produkcji spalane są także składniki określane jako odpady niebezpieczne, które wyznacza pozwolenie zintegrowane, jakie otrzymał zakład. I właśnie wpływu tych odpadów na zdrowie mieszkańców miasteczka, najbardziej obawiają się propagatorzy inicjatywy "Gniew na zielono".

- Ten problem wraca do nas jak bumerang i to wraca z kierunkiem wiatru - mówił podczas poniedziałkowego (17.10) spotkania, które miało wyjaśnić wszelkie mity związane z działalnością Webera, Grzegorz Wasilewski, jeden z inicjatorów akcji "Gniew na zielono". - Proszę nie odbierać naszej inicjatywy jako chęci do zamknięcia zakładu. Broń Boże. Naszą inicjatywę popiera co najmniej kilkaset osób i organizacje pozarządowe - i jesteśmy przeciwko temu, aby na terenie gminy Gniew była instalacja, która spala odpady niebezpieczne. Dlaczego? Bo mieszkańcy boleśnie odczuwają tego skutki. Mamy przykłady reakcji alergicznych, wymiotów, bólów głowy. To nie są jakieś kosmiczne opowieści - te rzeczy dzieją się w blokach na Krasickiego, czy na naszych osiedlach przy północnych wiatrach. Zdarza się, że nie wyjdziemy z dziećmi w słoneczny dzień, bo wieje wiatr z północnej strony i wprost nie idzie oddychać. My się nie obawiamy smrodu, ale tego, co jest w tym zapachu.

Członkowie grupy obywatelskiej największe zastrzeżenia mają do zapisów zintegrowanego pozwolenia na spalanie odpadów niebezpiecznych:

- Z tych zapisów wynika, że może zakład może spalać z wykorzystaniem odpadów niebezpiecznych w ilości powyżej 10 ton na dobę. Te odpady niebezpieczne mogą być wrzucane do pieca - i nie chodzi tu o paliwa alternatywne. Nie będę przytaczał o jakie substancje chodzi, bo od tego prostu głowa boli. - mówił Marek Szarafin z grupy obywatelskiej.

Dyrekcja zakładu tymczasem tłumaczy, że produkcja odbywa się z zachowaniem wszelkich możliwych norm. Dodają, że w ostatnich latach przedsiębiorstwo zainwestowało 24 miliony złotych na wprowadzenie rozwiązań służących optymalizacji procesów produkcyjnych pod kątem poprawy ochrony środowiska naturalnego. W 1999 roku w zakładzie wybudowany został elektrofiltr. W 2004 roku w fabryce zainstalowany został analizator, dzięki któremu stale kontrolowana jest emisja gazów, zainstalowany został także neutralizator. W 2005 roku podwyższony został komin do wysokości 46 m, w tym samym roku zamienione zostało paliwo - z mazutu na pył węglowy z 5-krotnie mniejszą zawartością siarki. W 2007 roku w zakładzie zainstalowano dodatkowy filtr workowy, który doczyszcza spaliny i pozwala na ich eliminację także w przypadku awarii elektrofiltra. Ostatnią inwestycją podjętą w 2011 roku była zmiana technologii dozowania neutralizatora, w celu zwiększenia jego skuteczności.

- Podczas produkcji keramzytu, prawie 98 procent źródła energii stanowi węgiel. Wszystko, co robimy, robimy zgodnie z prawem. Potwierdza to Wojewódzki Inspektora Ochrony Środowiska, czy Sanepid - mówił Marek Dziurdzia, dyrektor Produkcji i Łańcuchu Dostaw, Saint-Gobain Construction Products Polska Sp. z o.o., w skład której wchodzą zakłady Weber.

Mieszkańcy zrzeszeni w ramach inicjatywy najbardziej boją się zgubnego wpływu powstających podczas spalania dioksyn i furanów.

- One powstają w każdym procesie obróbki cieplnej - nawet podczas wypieku chleba, czy grillowaniu - uspokajał Marek Dziurdzia - Wytwarzamy ich 34 tysiące razy mniej niż średniej wielkości elektrociepłownia w centrum miasta.

Sytuacji bacznie przyglądają się władze nadwiślańskiego miasteczka - Weber jest jednym z największych pracodawców w okolicy - zatrudnia około 100 osób.

- Miasto nie jest w tej kwestii stroną postępowania. Zależy nam na zdrowiu i poczuciu bezpieczeństwa mieszkańców, ale także na tym, by funkcjonowały tutaj miejsca pracy. Bezrobocie jest nadal duże. Zależy nam tym, by tę kwestię wyjaśnić. - mówiła Maria Taraszkiewicz-Gurzyńska, burmistrz Gniewa.

Obecni na spotkaniu przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego oraz Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska tłumaczyli, że prowadzone przez jednostki kontrole nie wykazały żadnych nieprawidłowości. Podczas spotkania doszło do gorącej wymiany zdań między licznie przybyłymi pracownikami Weber, a propagatorami inicjatywy "Gniew na zielono". Pierwsi podkreślali, że sami są mieszkańcami Gniewa i nie boją się o swoje zdrowie. Drudzy tłumaczyli że smród z fabryki uprzykrza im życie, a dym unoszący z komina osiada nawet na uprawach rolnych i owocach, przez co są nieprzydatne do spożycia. Ostatecznym efektem spotkania było wyciągnięcie trzech wniosków - inicjatorzy akcji chcą niezależnych badań w miejscach wyznaczonych przez mieszkańców w określonych warunkach atmosferycznych, padła też sugestia o zaktualizowanie pozwolenia zintegrowanego, bo skoro zakład nie wypuszcza do powietrza niebezpiecznych dla zdrowia substancji, nie powinno mu być potrzebne pozwolenie na użycie niebezpiecznych odpadów. Członkowie grupy obywatelskiej chcą też, by miejscowy ośrodek zdrowia zebrał wszystkie przypadki schorzeń, które mogą mieć związek z produkcją zakładu.